Het mooie van werken in de communicatie branche is dat je dagelijks vele invloeden, trends, onderzoeken, meningen en ideeën te verwerken krijgt. Dat houdt ons vak boeiend, interessant en uitdagend. Het mooie van strategie is vervolgens dat je al die elementen kan combineren tot een optimale en krachtige stroom (no pun intended:-). Neem wetenschapper Daniel Kahneman die als psycholoog de Nobelprijs voor de Economie gewonnen heeft. Uniek natuurlijk. Zijn inzichten over de boodschapverwerking in ons brein door Systeem 1: gebaseerd op gevoel, emotie, het onderbewuste en Systeem 2: onderbouwd door de ratio, feitelijkheden, bewijs. Ze helpen ons verder in de ontwikkeling van communicatie, creatie, maar zeker ook media. Zijn wetenschappelijk onderzoek liet zien dat 95% (!!) van de beslissingen die wij nemen, op basis van Systeem 1 genomen wordt. Als we voor het schap van de supermarkt staan, in de rij bij de benzinepomp, waarheen op vakantie, welke keuken voor de verbouwing: gevoel en emotie laten ons de beslissing nemen. (En inderdaad, omgekeerd is ook waar: onze beslissingen blijven we bevestigen met feiten die ons daarbij helpen. De tegenstrijdige signalen negeren we) Dus onze houding mbt communicatie uitingen en mediatypen spelen hier een rol. Het gevoel, het onderbewuste is gewoon duidelijk de baas. Creatie Toch vreemd dat dan zoveel communicatie uitingen nog steeds enorm rationeel zijn opgebouwd: creatie rondom een USP (Unique Selling Point) en keurig onderbouwd met 3 a 4 stuks bewijs. Want dat kwam uit de concept-test. De TV Commercial o.b.v. creatie en emotie vertelde een bijzonder verhaal (Systeem1). Daarna werden er in de kwalitatieve focus groep een stuk of 20 stellingen voorgelegd die met “helemaal eens” t/m “compleet oneens” ingevuld moest worden (Systeem 2). Maar niemand lette op de glimlach van de respondent bij de eerste viewing van de TVC, niemand zag hoe hij geamuseerd even naar…